Rijden rijden rijden in een wagentje

21 maart

Vandaag zijn we 5:00 opgestaan en het werd om 6:00 ongeveer licht. Afscheid genomen van Judy en Greg, auto volgetankt en gegaan. We waren gister aldoor grapjes aan het maken dat ik niet de persoon ben om zo vroeg te beginnen met rijden, maar wonder boven wonder had ik meer energie dan Naim en leek t ons toch beter dat ik zou beginnen. Vervolgens om de drie uur gewisseld. Vanaf toen is deze dag: rijden rijden rijden rijden geweest met af en toe een stop. Het was een lange bijna altijd rechte weg, met droge groene begroeiing langs de weg, af en toe een klein dorpje en verder helemaal niks noppes nada. Het was wel lekker rustig om ons heen, ik had alleen niet echt het gevoel al in de outback te zijn. Je zou denken dat het saai is zo weinig om je heen maar ik vond het eerder rustgevend dan saai. Ik verwonder me er alleen maar meer over hoe mensen in die dorpjes in the middle of nowhere leven (en waarom, want prachtig mooi vind ik het niet en het is snikkieheet en heel droog! En je kan de vliegen niet vergeten, of negeren ze zijn er overal) en hoe aboriginals hier doorheen getrokken zijn: er is nérgens water. Het enige jammere aan deze of zo'n soort reis is bij ons geweest dat we een lange afstand moesten afleggen en we niet in het donker wilde rijden. Dat betekend dat je je einddoel ongeveer om 18:00 wel bereikt wilt hebben. Dus je zit niet helemaal relaxed vanaf het begin van de dag omdat je een kleine tijdsdruk met je meekrijgt. 
Borden die door heel Australië staan zijn: "Survive this Drive" en "Arive Alife" om ervoor te zorgen dat bestuurders genoeg rust nemen. Ergens midden op de dag vroeg Naima, toen achter het stuur, of ik wilde kijken wat voor dag het was. Ik vertelde haar zonder te kijken dat het zondag was (in mijn achterhoofd onze planning van de outback: we wilde maandag in Alice Springs aankomen en dit is de dag ervoor). Ik moest toch even kijken want ze geloofde het niet, ze dacht dat het zaterdag was, ze wist zelf ook niet waarom en het was inderdaad gek maar ze dacht het toch echt. Ik een beetje lacherig me telefoon gepakt en maar gekeken voor haar gemoedsrust..... en het was zaterdag. We zijn gewoon een dag te vroeg vertrokken haha. Dus we hebben een extra chilldag in Alice Springs maandag. Om een beetje wakker te blijven hebben we lekker veel snoep gegeten tijdens het rijden. Om 17:00 zijn we na 900 kilometer gereden te hebben aangekomen in Mount Isa en zijn we het caravan park opgereden. Naar de camping keuken gelopen om te koken en onderweg bleek dat er best wel wat witte vliegende (!) sprinkhanen rondvlogen/sprongen op de camping. Heel irritant want ik denk dat ze allemaal blind waren want ze klapte overal bovenop, zo ook op ons. Na het eten was het donker geworden en werd de keuken door tl-balken verlicht. Toen bleken het niet veel sprinkhanen te zijn maar het was een plaag: tegen ons lichaam, hoofd en de muren om ons heen, het plafond, overal zaten die beesten. Op een gegeven moment ook in mijn cola en zelfs in de koelkast. Echt vreselijk. Om naar de wc te gaan om onze tanden te poetsen moesten we ook door een barricade van die albino beesten heen en daarna veilig in onze gesluierde (klamboe gekregen van Johan en Pam) autootje gekropen.

22 maart
Onwijs slechte nacht gemaakt allebei. Toch maar weer om 5:00 opgestaan, want vandaag moeten we een nog langer stuk rijden dan we gister al gedaan hebben. Vandaag is het 1150 kilometer rijden naar Alice Springs. Alles heel snel gedaan en om 5:45 stonden we helemaal klaar om te gaan, maar het was helaas nog steeds donker. Om 06:00 ook nog... 6:15 ook nog... Lekker dan, zo vroeg eruit en zo moe zijn voor niks. Het was wachten op zonlicht. Uiteindelijk maar gaan rijden in de schemer. Dit keer was mijn vroege-morgenziekte wel aanwezig en Naima moest beginnen met rijden. Na drie kwartier had die het ook te zwaar en moest ik er toch aan geloven. Maar het viel alles mee, als ik eenmaal bezig ben gaat het gewoon. Daarna weer om de twee of drie uur gewisseld. Weer een voorspoedige reis. Gister kwamen we wat meer tank stations tegen dan vandaag dus erg op gelet zodat we niet zonder benzine kwamen te staan maar dat is allemaal goed gekomen, de jerrycan hebben we nog niet nodig gehad. 
Wederom een lange (nog eenzamere) rechte weg, het was ondertussen wel al rode grond waardoor het gevoel van de outback iets meer omhoog kwam, ik had alleen niet verwacht dat er nog zoveel begroeiing zou zijn!
Om 18:00 aangekomen in Alice Springs bij ons YHA hostel. We hebben na het inchecken gevraagd waar we de auto konden parkeren: optie 1. tegenover het hostel, maar dat was niet hun grond maar van een bedrijf en dan moesten we hem morgen ochtend weer weghalen. Of optie 2. aan de weg achter het hostel.  Het was beide gratis. Nou dan doen we optie 2 wel want met optie 1 moeten we hem morgen alsnog bij optie 2 neerzetten. In het hostel keukentje hebben we pasta gekookt met saus uit een potje. We hebben het buiten geserveerd onder het genot van de film 'Australia', elke avond wordt in dit hostel een film geprojecteerd. Na drie happen hadden we allebei genoeg van dit eten. Dit was de meest smerige pasta saus die ik ooit heb gegeten. Ik ben even op bed gaan liggen en gelijk in slaap gevallen. Na een uurtje ben ik weer naast Naima in haar bioscoopstoel gaan zitten en na de film zijn we allebei naar bed gegaan. Morgen lekker uitslapen en een chilldag.....